Op een gegeven moment begint de hond klagelijk te piepen. Hij kwispelt hoopvol als je naar hem kijkt. Je zal nu toch echt even met hem naar buiten moeten. Je trekt je jas dus maar weer aan en loopt met het beest naar het honden uitlaatveldje. Ik ben op veel verschillende plekken geweest waar de honden uitlaatplekken tamelijk armetierig waren. Vaak is de viervoeter  aangewezen op een paar modderige vierkante meter met een hek eromheen, of een karige groenstrook tussen een loods en een drukke weg. In Veenendaal liep ik eens langs een honden gedoogzone waar een bord bij stond met de mededeling dat de hond maximaal 2 meter mag uitzwenken. Dat zijn afwerkplekken waar men snel ter zaken dient te komen, verbannen naar de marge, om overlast te voorkomen. Daarmee vergeleken is ons honden uitlaatveldje een waar lusthof. Het is een klein glooiend parkje met hoge bomen eromheen; eiken, esdoorns en kastanjes. Daaronder staan bosjes, vol met mussen en roodborstjes. Best een aangename plek, als je toch naar buiten moet.

Het honden uitlaatveldje ligt tussen de Volkswijk Klarendal en de wat hippere wijk Sint Marten. Er komen dus zeer uiteenlopende types, met dito honden. Als je vaak op het veldje komt, worden er na verloop van tijd patronen zichtbaar. Ze zeggen dat een baasje op zijn hond gaat lijken, maar het  baasje kiest natuurlijk in eerste instantie voor een hond die bij hem past. De hoger opgeleide stedelingen uit Sint Marten hebben opvallend vaak een maatschappelijk verantwoorde vuilnisbak uit het asiel, het liefst uit een ver land. Krakers hebben natuurlijk ook vuilnisbakken, maar dan meteen een heleboel. Ze zijn nooit aangelijnd. Echte Klarendallers hebben een voorkeur voor grote rashonden. Rottweilers, Deense doggen, of een Ierse wolfshond. De meer streetwise Klarendallers hebben gevaarlijke vechthonden, zoals bulterriërs, of staffordshire terriërs . Deze figuren roepen vaak al voordat ze het veldje opkomen dat iedereen zijn hond bij zich moet  houden, omdat anders hun hond de jouwe helemaal afmaakt. Meestal is het baasje een stuk opgefokter dan de hond in kwestie. De oudere Klarendallers kiezen voor kleinere exemplaren; een Jack Russel voor opa, een vlinderhondje voor oma. Die kan je makkelijk meenemen op de scootmobiel.

Vandaag tref je tijdens de sanitaire excursie de eigenaar van de sportprijzenwinkel met zijn reusachtige boerboels. Jouw hond negeert hem respectvol. De man vertelt dat hier vroeger  een begraafplaats was. In 1985 is er dit parkje van gemaakt. De winkelier had toen een bouvier die de eerste jaren nog regelmatig mensenbotten opgroef. Je hebt zijn verhaal al vaker gehoord, maar het blijft een mooie anekdote. De gepensioneerde mijnwerker schuifelt het veld op met zijn kleine grijze schoothondje. Zijn vrouw is niet zo lang geleden overleden. Sindsdien gaat hij niet graag meer uit, maar dankzij de hond komt hij toch nog onder de mensen. Jullie horen hem uit beleefdheid aan. De Spaanse landschapsarchitecte loopt langs met haar brave staander. Je informeert of ze al nieuw werk gevonden heeft. Ze antwoordt dat het tegen valt, maar ze houdt de moed erin. De staander kwispelt naar iedereen, ook naar de reusachtige boerboels. Jouw hond heeft ondertussen gedaan waar hij voor gekomen is. hij kijkt je enigszins ongeduldig aan, alsof hij denkt; “Gaan we nou nog naar huis, of hoe zit het? “